Anne Goes Down Under!

Nog één week te gaan

Lieve allemaal.Ik wiljullie nogmaals bedanken voor alle lieve en melevende reacties! Dit doet mij zo ontzettend goed om te lezen.

Oh en in mijn vorige blog was ik vergeten te vermelden dat Patrick en ik tijdens het ziplinen door het regenwoud bushtucker hebben geprobeerd. Wat het is? Dit zijn planten, insecten etc. wat gegeten kan worden uit de natuur mocht je in nood komen. Wat wij hebben geprobeerd? Het gif uit de groene mier, dit zit bomvol vitamine C en smaakt limoen-achtig. Niet mijn lievelingsmaaltje maar tof om geprobeerd te hebben. (Lees: de mier leefde nog lang én gelukkig)

Goed. Zoals de titel al aangeeft heb ik nog één week te gaan in het mooie Australië. Wat is de tijd toch voorbij gevlogen!

Vanaf het moment dat ik terugkwam van mijn rondreis is het normale werkleven eigenlijk vrijwel meteen weer gestart. Al gooit de regen de afgelopen weken,of beter gezegd maandenroet in het eten. De rivier stroomt over, wegen worden afgelast. Je kent het wel.

Zo heb ik afgelopen week maar 2 dagen kunnen werken en heb ik welgeteld de afgelopen 8 weken 2 of 3 volle werkweken gehad.

In deze weken heb ik mijn normale werkzaamheden opgepakt, ben ik gestart met administratief werk, geholpen met schapen drijven en een dag de schapen uitgeteld die geschoren waren.Ik heb dus ondanks de regen niet stilgezeten en genoeg nieuwe dingen geleerd! Erg tof.

Sommige hebben het misschien al gehoord of via foto's gezien; Mijn baas heeft een nieuwe pup! Jack(n.b: naam heb ik uitgekozen ) is een 11 weken oude bordercollie en zal mijn baas gaan helpen met schapen drijven. Wat ben ik gek op deze lieve kleine dondersteen. Sinds een paar dagen snapt hij al wat zitten is. Zo trots als een pauw omdat ik hem dat heb geleerd!

Inmiddels ben ik druk bezig om een pakket samen te stellen met allemaal australische dingen/producten die mij aan deze ervaring doen denken! Zo heb ik ;Timtams, Pods, Beerenberg sauzen, Schilderijen van Lucy Rose (aanrader!), Uggs, Black hat tas, Lime juice cordial en nog veel meer. Wilook nog heel graag een mooie koeienhuid kopen, dat zalheel erg gaaf staan in een knus huisje. Waarschijnlijk kom ik met véél meer terug uit die winkeldanalleen eenkoeienhuid,ik heb namelijkeen gigantische zwak voor alle producten die ze daar verkopen.Ach je leeft maar een keer! Zal als het pakket veilig en wel aan is gekomen in Nederland een foto plaatsen.

Volgende week komt mijn laatste Australische blog online. Inmiddels ben ik ook druk bezig om foto's en filmpjes te uploaden om jullie zo nog een goed idee te kunnen geven van dit hele avontuur én de beloofde foto's van de roadtrip.

-Anne

Verslag rondreis deel 2

Zoals beloofd zal ik in dit deel vanaf de Sky dive tot en met Kakadu vertellen.

Na onze sky dive was onze planning om richting Cairns te gaan en daar een week op de camping te staan. Maar eenmaal aangekomen op onze camping die met 2 kmhet dichtst bij de stad was en na het zien van de grote stad vol toeristen (ja,ja zijn wij ook..), hebben wij de volgende dag de camper ingepakt en zijn wij richting Port Douglas gereden. In deze week hebben wij 3 dagen heerlijk strandweer gehad. Al moet je daar niet echt willen zwemmen. Want krokodillen! Paar weken terug is hier een vrouw opgegeten door een krokodil, ze is 's nachts het water ingegaan wanneer de krokodillen het actiefst zijn.

Tijdens onze week in Port Douglas zijn wij naar het regenwoud Cape tribulation gereden waar wij een heerlijke strandrit te paard hebben gemaakt en op 20 meter hoogte met een zipline door het regenwoud hebben geraasd. Leuk feitje; dit is het oudste regenwoud ter wereld. En wat was het benauwd..Maar wederom erg indrukwekkend!

Omdat ik zo'n lief vriendinnetje ben heb ik wat research gedaan en ben ik er achter gekomen dat de nr 1 golfbaan in Queensland in Paradise Palms is gevestigd. Een 45 minuut durende rit van Port douglas af. Dus hier hebben wij een dag doorgebracht. Patrick heeft in Townsville ook een 18-hole baan gespeeld maar vergeleken bij deze baan stelt dat niks voor! Eenmaal aangekomen bleek dat patrick zijn eigen merk; Mizuno linkshandige clubs kon huren en hoorde wij dat we een golfkar nodig hadden om de baan te kunnen spelen. Nou vooruit. Voor Patrick de eerste keer dat hij met een golfkar de golfbaan rond heeft gecrosst. En wat was het leuk! Tijdens het zoeken naar een bal stuitte wij ineens op wilde Wallabies. Dus vergaten wij even te zoeken naar de bal en reden we achterde Wallabies aan.Wat een hilarisch gezicht moet zijn geweest voor de Australische leden.

Na onze week in Port Douglas zijn wij teruggereden naar Cairns omdat wij daar onze Campervan in moesten leveren en onze reis vervolgeden als heuze backpackers. Beter gezegd; pakezels. Pff waarom hadden wij ookal weer zoveel spullen mee?

Vanaf Cairns hebben wij het vliegtuig naar Alice Springs gepakt. Hier hebben wij een 3-daagse Rocktour gehad. Tijdens deze tour hebben wij de zons- op én ondergang gezien bij Ayers Rock, gewandeld door Valley of the winds en de regen getrotseerd tijdens een 3 uur durende wandeling door de Kings Canyon. Het deel waar wij het meeste naar uit hebben gekeken en wederom gooide regen roet in het eten. Tijdens deze tour hebben wij ontzettend veel leuke mensen leren kennen van over de hele wereld: Hong Kong, Frankrijk, Canada, Germany, Italy, UK en natuurlijk de Australiërs. En hebben wij onder de sterren geslapen in Swags bij het kampvuur, waar wij veel vallende sterren hebben gezien. Heel bijzonder!

In Alice springs zie je veel Aboriginals. Om eerlijk te zijn ben ik respect verloren voor deze mensen terwijl ik 's nachts met patrick door de stad liep. Jonge kinderen dronken, stoned van lijm die rondzwerven en in hun eigen taal schreeuwen. Dit is een erg groot probleem in Australië. Er zijn ook zeker wel goede aboriginals deze werken als Rangers in nationale parken of in de cultuur centrums. Daarnaast is het erg interessant om te lezen hoe deze mensen vroeger overleefden van het land en hoe spiritueel de geschiedenis is. Maar het is erg jammer dat wij door de generatie in Alice springs anders tegen rots schilderingen etc. aankeken. Ze hebben gezag nodig en dat ontbreekt. Ze krijgen geld van de overheid omdat ze de traditie in stand houden maar gaan daarna het verkeerde pad op. Hopelijk verzint de overheid hier iets op!

Na deze tour zijn wij op de bus gestapt richtin Darwin. Dit duurde 22 (!!) uur. Waarin wij of beter gezegd ik heel veel heb geslapen.

In Darwin ging onze laatste tour van start genaamd Territory Expeditions. Hier hebben wij in 3 dagen Kakadu national park verkend. En tijdens een boottocht door een Billabong krokodillen gezien. Erg indrukwekkend! Ook hebben wij tijdens deze toch in Barramundi Gorge gezwommen. Dit is een soort meer mét waterval. Ik moet eerlijk toegeven dat ik er met niet zo'n fijn gevoel in heb gezwommen. Het water was in het midden zo diep dat je de bodem niet zag én laat het noorden van Australië nou net het gebied zijn waar je veel krokodillen vind. Nadat wij klaar waren met zwemmen vertelde de gids dat er mogelijk ook Zoetwater krokodillen in het meer leven. Deze zijn niet gevaarlijk voor mensen, al is het niet een heel geruststellend idee! We leven nog en zijn een hele ervaring rijker! Persoonlijk had ik meer verwacht van het nationale park maar het is zo inmens groot dat je lang niet alles kan zien.

Misschien vragen jullie je nu ook af wat het gekste is dat wij hebben gegeten? Wij hebben een kangaroo steak gehad én stukje krokodil geproefd. Erg apart!

Na deze tour hebben wij samen nog 1 dag in Darwin aan de lagoon gelegen en toen brak het moment aan om wederom afscheid te nemen. Dit is ontzettend moeilijk geweest. Het liefst was ik meegegaan naar huis, maar ik weet dat dit het beste is.

Nu zullen sommige van jullie misschien afvragen waarom ik niet mee naar huis ben gegaan als zijn moeder zo ernstig ziek is. Dit is een goede vraag. Wij hebben slapeloze nachten gehad maar uiteindelijk samen besloten dat dit de beste keuze is. Ik blijf niet 3 maanden maar t/m halverwege September zodat ik Patrick, zijn moeder en naasten kan steunen tijdens de Chemo therapie. Ik ben naar Australië gegaan om mijzelf weer te vinden en weer te leren genieten van de kleine dingen in het leven. Hierdoor is het voor mijzelf belangrijk om een goede start te kunnen maken in Nederland. Thuiskomen zonder werk, geld, patrick die in de kost werkt en al het verdriet thuis zal niet positief uitwerken.

Deze laatste weken zijn geen vakantie zoals sommigen misschien denken. Ik woon en werk in NSW waar het momenteel hartje winter is; veel regen en -3 's nachts. Nog even een paar weken hard werken met weekenden waarin ik Australië ontdek en dan ga ik eindelijk naar huis. Kijk er enorm naar uit! Al weet ik dat ik mijn Australische leven ook echt wel ga missen.

I'll keep you posted!

-Anne

Verslag rondreis deel 1

Oeps. In mijn vorige blog (die al een tijdje geleden is) heb ik beloofd dat Patrick en ik jullie up to date zouden houden over onze rondreis. Zoals jullie misschien al hebben gemerkt is dit niet gelukt. Geef ons nou eens ongelijk; tijdens een road-/backpack trip is het laatste waar je je zorgen om maakt het bijhouden van je blog.

Beter laat dan nooit zal ik hier een beknopt verslag van onze rondreis uit typen. Dit gebeurt in 2 delen. Tot en met onze sky dive zal ik in dit deel vertellen. Anders word het een te lang verhaal en verveel ik jullie.

Tijdens onze rondreis die officieel 29 mei van start is gegaan is dit onze 'route geweest' :
Byron Bay- Surfers Paradise- Brisbane- Noosa- Rainbow Beach- Rockhampton- Fraser Island- Airlie Beach- Whitsundays- Townsville- Mission beach (Sky dive!!)- Cairns- Port Douglas- Cape Tribulation- Cairns (vliegtuig pakken)- Alice Springs- Uluru (Ayers Rock)- Darwin (Kakadu National park). Hierna is Patrick 9 Juli helaas weer teruggevlogen naar Nederland.

Zoals jullie lezen hebben wij ontzettend veel gezien tijens onze reis. Nu vragen jullie je misschien af wat ons hoogtepunt is geweest? Ik denk dat ik voor ons allebei vol overtuiging kan zeggen dat de hele reis opzich G-E-W-E-L-D-I-G was. Voor 4 weken rondreizen in een campervan en 1.988,6 km afleggen om daarna met de backpack voor 2 weken verder te reizen door Australië wie wil dit nou niet? Maar letterlijk gezegd heeft de Sky dive op ons beide ook veel indruk gemaakt. Angsten hebben wij zeker overwonnen tijdens deze reis.

Allereerst zal ik beginnen over het weerzien van Patrick.

Eerst moest ik van Nyngan 2 uur in de auto naar Dubbo om daar een vliegtuig te pakken naar Sydney en vervolgens daar overstappen opeen vliegtuig naar Brisbane. Ik kwam 29 Mei al rond 3 uur aan in Brisbane en heb die hele dag tot 's nachts rond 11 uur moeten wachten. Wat gaat de tijd dan langzaam..
En wat was ik GELUKKIG om hem weer te zien. Heerlijk om bij te kletsen en elkaar weer te kunnen knuffelen. Je beseft pas wat je hebt als het er niet meer is. Dit heeft onze relatie zeker sterker gemaakt dan dat die al was!

De volgende dag konden wij 's middags dan eindelijk onze camper ophalen. Om de tijd te doden zijn wij in de ochtend naar Travel Bugs reisbureau gegaan om daar alle tours te boeken tijdens onze reis. Ook veel brochures meegenomen voor excursies die je niet ver van te voren hoefde te boeken.

En toen het moment: Wij mochten onze camper ophalen! Ik heb 3 maanden de tijd gehad om te wennen aan links rijden mét het stuur aan de verkeerde kant. Maar ik vond het zo spannend dat Patrick en ik hadden besloten dat hij als eerste zou rijden. En wat deed hij het goed!! In een drukke stad en hij reed zo weg alsof hij niks anders gewend was. Leuk feitje; Tijdens onze reis is het 2 keer gebeurt dat wij aan de Nederlandse kant van de weg reden. Of mocht ik dit niet zeggen Pat? Waar wij nu samen smakelijk om kunnen lachen.

Eenmaal aangekomen in Byron Bay hebben wij onze reis verder uitgestippeld en vervolgden wij onze reisrichting Lone Pine Koala Sanctuary waar wij kangaroo's konden voeren. Ook waren wij net op tijd om een demonstratie te zien van schaapshonden aan het werk én hoe ze een schaap scheren. Kon ik 'mijn leven' toch een beetje met hem delen! Daarna richting Australia Zoo, dit moesten wij natuurlijk zien nu wij er waren! Erg gaaf om te zien en wederom waren wij weer te vinden in de souvenir shop om kangaroo voer te kopen.

Hierna zijn wij doorgereden naar Noosa. Waar ik mijn reis ben begonnen. Helaas erg veel regen gehad. Een van de dingen die tegenzaten tijdens onze reis; het weer.. Maar ondanks dat hebben wij enorm kunnen genieten en mooie dingen gezien! Tusse de buien door hebben wij 10km gewandeld in het Noosa National park.

Na regenachtige dagen zijn wij op weg gegaan naar Rainbow beach. Waar onze eerste tour van start zou gaan. Fraser Island. Het grootste zandeiland ter wereld met wilde Dingo's en geweldige mooie plekjes. Ik zal hiervan later foto's plaatsen.
Helaas hebben wij in deze periode ook het slechte nieuws gekregen dat Patrick zijn moeder ongeneeslijk ziek is. Samen hebben wij toen besloten om toch onze reis af te maken en extra te genieten ook voor haar. Dit is niet altijd makkelijk geweest maar ook hier zijn wij samen sterker door geworden.

In Rainbow beach hebben wij ook een surfles geboekt. Erg gaaf!! Patrick kreeg het voor elkaar om te kunnen staan na een half uur. En ik? Het is mij denk ik welgeteld 2x gelukt in een twee uur durende les. Misschien volgende keer mijn andere been voorzetten. Ik stond namelijk met mijn linker been vooruit terwijl het met snowboarden rechts is. Ja, ja excuses verzinnen ik weet het.

Zoals jullie bovenin kunnen zien hebben wij tussen alle tours door ook veel kleine stadjes gezien. Hier overnachtte wij meestal voor 2 nachten zodat wij zoveel mogelijk konden zien en uitgerust aan de volgende rit konden beginnen.

Onze volgende grote stop waar wij een tour hadden was Airlie beach. Hier hadden wij een dagtour richting de Whitsundays. Wederom erg veel regen. Dit gaf wel een leuk én ruig effect met de speedboot. Ook hier komt een filmpje van online! Tijdens deze tour hebben wij gesnorkeld in het Great barrier reef en rondgewandeld bij Whitehaven beach. Erg bewolkt maar alsnog prachtig om te zien!

Hierna gingen wij op weg naar Mission Beach. Voor onze skydive. Ik ook met mijn grote mond. Het leek mij een leuk idee maar nooit verwacht dat ik het echt zou doen. Dit heb ik te danken aan mijn lieftallige Patrick die het meteen heeft geboekt bij het reisbureau in Brisbane. Shit. Toen moest ik wel.
En wat was het gaaf!! Pff ik moest wel even slikken toen we in het vliegtuig zaten en ik patrick voor mij uit het vliegtuig zag vallen. Zoals je op het filmpje ziet (ook die komt online!) stribbel ik een beetje tegen terwijl ook ik richting de deur ga. Eenmaal uit het vliegtuig schreeuw ik de longen uit mijn lijf. Maar na de eerste paar seconden waarin ik echt dacht dat ik dood ging voelde het als vliegen. Na 40 seconden klapte de parachute uit. Toen voelde ik mij pas echt veilig! En mijn eerste zin was dan ook: 'We made it! We're still alive". Deze ervaring was zo ontzettend bijzonder. Het staat symbool voor het overwinnen van je grootste angsten. Of wij het weer zouden doen? Hell yeah! Ook met onze sky dive was het erg bewolkt dus hadden we niet het uitzicht dat wij hadden verwacht te zien. Maar dit neemt niet weg dat het ontzettend mooi was!

Dit is deel 1. Om jullie een beetje geïnteresseerd te houden zonder er een langdradig verhaal van te maken zal ik zometeen deel 2 typen.

I'll keep you posted!

-Anne

Mijn inmiddels normale werkleven én een nieuwtje

Om maar meteen met de deur in huis te vallen zal ik beginnen met het nieuwtje;

Zoals sommige van jullie misschien al wel weten heb ik namelijk besloten om 3 maanden langer te blijven en vlieg ik dus niet 9 juli naar huis samen met mijn lieve vriend.

Het is een erg lastige beslissing geweest. Ik mis mijn lieve familie, vrienden en vriend en kijk er ontzettend naar uit om mijn Nederlandse leven weer op te pakken. Alleen al de kleine dingen zoals lekker wandelen door het bos of een terrasje pakken kan ik erg naar uitkijken. Het is dus echt waar dat je pas beseft wat je hebt als het er niet is..

Waardoor ik dan toch heb besloten om langer te blijven? Als ik wel naar huis was gegaan had ik waarschijnlijk moeite gekregen met het vinden van een baan i.v.m de zomervakantie, omdat ik straks in totaal meer dan 5 maanden heb gewerkt kan ik mijn BTW terugvragen, goed betaalde baan waardoor ikgoed kan sparen om straks lekker samen te wonen met mijn vrienden het meest belangrijke van allemaal; ik kan hier langer aan mijzelf werken en nog even extra genieten van het mooie Australië.

Aankomende week is mijn voorlopig laatste werkweek als een Australische shedhand. Wat is de tijd toch voorbij gevlogen. Inmiddels gaan alle werkzaamheden mij goed af, het klinkt misschien erg makkelijk; vegen, vachten sorteren op de tafelen ze van de grond af te pakken. Maar met 6 scheerders die er gemiddeld tussen de 45 en 60 per 2 uur doen ben je behoorlijk druk. Om maar niet te beginnen over alle scherpe takken/splinters die in de vachten zitten, maden die sommige schapen in hun vacht hebben en de 'dags' of terwijl de samengeklonterde poep. Hard werken met soms minder leuke klussen maar het is een ervaring die ik nooit meer zal vergeten en wat ik de rest van mijn leven met mij meedraag.

Als ikterugkom namijn 6 weekserondreis zal ik meer werkzaamheden krijgen. Ik heb al een paar keer mee mogen helpen met het schapen drijven maar ik zal vooral meer administratief werk gaan doen. Een leuke nieuwe uitdaging dus!

Aankomende zondag ga ik eindelijk na lang aftellen mijn lieve vriend ophalen van het vliegveld in Brisbane. Ik heb hem ontzettend gemist en kijk er enorm naar uit om samen met hem het mooie Australië te ontdekken. Wij hebben namelijk voor 4 weken een camper waarvan we van Brisbane een klein stukje naar beneden rijden om Byron Bay te ontdekken waarna we naar boven gaan richting Cairns. Onderweg zijn er natuurlijk heel veel andere bezienswaardigheden maar daarover vertellen wij samen in de aankomende blogs meer!

Nadat we de camper inleveren in Cairns zullen we met de bus of vliegtuig richting Alice springsreizenom in het Noorden zo onze laatste 2 weken door te brengen rond de nationale parken,Uluru rock en nog veel meer! Onze reis zal helaas eindigen in Darwin.

Ik ben de dagen aan het aftellen lieve Patrick! Kan niet wachten om elkaar weer te zien na deze pittige 3 maanden zonder elkaar..

En voor de rest; nogmaals bedankt voor jullie lieve reacties. Het doet mij erg veel om te lezen hoe jullie met mijn Australische avontuur meeleven.

We'll keep you posted!

-Anne

Snowy Mountains

Oké het is dan misschien al wel weer 2 weken geleden maar toch vond ik het de moeite waard om er nog een blog over te schrijven zodat ik het met jullie kon delen.

Aangezien we in het zuiden aan het werk waren kreeg ik vorige maand twee opties van mijn baas om in een weekend te doen:
-Naar Sydney voor de paardenracen, lekker chique tussen alle hoedjes én champagne
-Naar de Snowy mountains om te vissen, tussen alle ongerepte natuur métkans om wilde paarden te zien

Drie keer raden wat ik heb gekozen. Niet zo moeilijk toch?

Ik heb inderdaad voor de Snowy Mountains gekozen.De paardenracenkan ik overalbezoekenmaar nergens kanik deongerepte natuurzo ervaren als hier. En ik wou natuurlijk graag de wilde paarden zien.

Dus zo gezegd zo gedaan vertrokken wij het weekend van 22 April richting Jindabyne. Tijdens deze rit heb ik zoveel indrukwekkende landschappen gezien én ja ookde wilde paarden! Ze staan zelfs op de foto (helaas wel erg ingezoomd). Na de 5 uur durende rit hebben we bij de brumby bar navraag gedaan over een goede slaapplaats en vislocaties. Waarna wij door werden gestuurd naar de lokale vissersman, die ons meteen zijn telefoonnummer gaf waar we hem op konden bellen mochten we met hem willen vissen. Bijzonder om te zien hoe sociaal en vol goed vertrouwen deze mensen zijn!

Het was zaterdag (23 April) zulk mooi weer dat we de skilift omhoog hebben genomen om van het mooie uitzicht te genieten. Wat ook erg mooi om te zien was hoe ze zelfs in de zomer nog gebruik maken van de pistes. Deze worden namelijk fanatiek gebruikt door bmx'ers/ mountainbikers. Hierna nog even tevergeefs geprobeerd te vissen in een klein meertje onderaan de bergen. Maar na een halfuur had vooral ik het weer gezien omdat het namelijk flink af was gekoeld.

Zondag ochtend (24 April) ben ik heel vroeg uit bed gegaan zodat we 's ochtends forel konden vissen in het meer. Wederom niks gevangen.. Wél heb ik hele mooie plaatjes kunnen schieten met de mist en opkomende zon.
In de na-middag hebben we de lokale vissersman opgebeld die op dat moment reageerde dat hij bier aan het drinken was in zijn schuur maar dat we van harte welkom waren om langs te komen om te vissen. Nadat hij ons zijn adres had verteld ging vooral ik een beetje aarzelend die kant op.
Eenmaal aangekomen stapte hij na een korte rondleiding van zijn huis en schuur bij ons in de auto op weg naar de boerderij van een vriend van hem. Wat was ik tijdens deze kortereis blij met de 4 wheel drive in de ute. Het was namelijk behoorlijk ruig gebied waardoor we naar beneden moesten richting de rivier.

Maar het was de rit dubbel en dwars waard, want wauw wat een uitzicht en rust heb je daar! De vriend van de vissersman was bezig om een hut te bouwen zodat ze daar in de zomer lekker kunnen vissen, bbqen, biertjes drinken en niet meer terug naar boven hoeven.

Dus zo gezegd zo gedaan daar stond ik dan te vissen aan de Snowy river, één van de meest beroemde rivieren van Australië. Stiekem hoopte ik elke keerals ik de hengel uitgooide dat er geen vis zou bijten.. Maar net nadat ik de hoop op wou geven omdat ik al een uur op dezelfde plek stond had ik beet. Na een wanhoopskreet richting mijn baas en de vissersman: "I think I catched a fish?!" ben ik erin geslaagd om de bruine forel binnen te halen.

Omdat ik de mond van het arme beestdusdanig hadverwondvond ik dat we hem niet meer terug konden gooien. Deze ligt nu dus te wachten in de vriezer tot we hem op eten.

Leuk feitje: alleen ik heb een vis gevangen.

Na het vissen kregen we een rondleiding door het appartement die de vriend van de vissersman verhuurd. Deze heeft hij helemaal zelf opgeknapt én omgetoverd tot eengeweldig mooi appartement met een typischeCowboy/Australische uitstralingen dat allemaal uit schrootmateriaal. Hier zal ik later ook foto's van plaatsen!

Maandag (25 April) ben ik om 05:00 uur uit bed gegaan voor de dawn session van Anzac day. Dit is eens herdenkingsdag voor de Australische/ New zeelandse soldaten die in 1915 hebben gevochten in Gallipoli. Ik had er eerlijk gezegd wel wat meer van verwacht, maar dit kon ook komen omdat ik stond te blauwbekken van de kou. Maar ik heb wel mijn eer betoond en zoals de burgemeester zei: "Iedereen die eer betoond tijdens Anzac day is een Australiër" Dus bij deze.

En voor de gene die zich afvraagt hoe ik het in vredesnaam koud kan hebben in Australië: In het zuiden zet de winter vanaf eind April/ begin Meidoor. Denk hierbij aan sneeuw in de bergen maarin Nyngan vooral regen. Overdag kan het alsnog 25 graden zijn 's nachts koelt het al gauw af naar 10 graden.

Helaas moesten we Maandag ook weer terug naar de harde werkelijkheid. Maar over mijn inmiddels normale werkleven vertel ik in de volgende blog meer!

I'll keep you posted!

-Anne

Wat is Australië toch geweldig!

Morgen begin ik aan mijn 6e werkweek als een Australische shed hand. Wat vliegt de tijd toch voorbij!

Inmiddels heb ik ook mijn eerste aanrijding met een kangaroo 'overleefd'. Nadat we klaar waren op Baledmund reed ikachter mijn baas aan door de outback richting zijn huis in Nyngan.Ik was lekker aan het meezingen met mijn muziek toen ik ineens links van mij een kangaroo aan zag komen springen. Het stomste wat je kan doen is remmen.. Dus een harde klap en een paar hobbels later was skippy er helaas niet meer. Dit is eenveel voorkomend iets in de outback, maar toch blijft het naar. Gelukkig hebben de meeste auto's waaronder de ute die ik reed een Roo/Bulbar waardoor fatale schade word voorkomen.

Afgelopen week hebben we 3.5 dagen op Ravensworth gewerkt. Een shed dichtbij Yass junction (ongeveer 5 uur rijden vanaf Nyngan). In deze dagen hebben ze de schapen gecrutched; dit is het kaalscheren van het hoofd en de kont tegen de vliegen/maden. Omdat dit veel minder tijd in beslag neemt dan het normale scheren deden de 4 scheerders ongeveer 2000 schapen per dag. Mijn werkzaamheden tijdens het crutchen van de schapen waren vrij simpel: Het wegvegen van de vacht om het daarna te sorten. Wel was dit op een ontzettend hoog tempo waarin je om de 2 schapen gebukt staat om goed te kunnen zien wat goede kwaliteit is en wat niet. Al met al heb ik er dus weer een productieve week op zitten.

Eergister hebben mijn baas en ik zijn crossmotor meegenomen richting een property van zijn vriend om een stuk te rijden. Daar reed ik dan op een crossmotor door de outback met in de verte kangaroos en emu's die voorbij schoten. Wat was dat genieten zeg. Zoals jullie kunnen zien het op het filmpje dat ik heb geplaatst.

Gister hebben we de quad en honden ook meegenomen omdat we tijdens het rijden op de motor 2 moederloze lammetjes hadden gezien. We wisten niet zeker of de moeder dichtbij was of dat ze ze achter had gelaten om zichzelf te redden dus zouden we ze later weer gaan zoeken. Helaas hebben we ze niet meer gezien. Ikben bang dat de wilde zwijnen/ vossen ze hebben gevonden.. Maar ik maak mijzelf graag wijs dat ik ze tussen de grote kudde schapen rond zag lopen.

Na de rit op de quad heb ik nog even met de shotgun geschoten. Dit blijft ook echt gaaf om te doen!

Zoals jullie kunnenlezen ervaar ik de echte outback van Australië. Ik geniet onwijs van deze hele ervaring! Maar kan niet wachten om samen met mijn lieve vriend de Oostkust en het Noorden te gaan ontdekken met onze campervan. Nog 7 weken geduld hebben!

Aankomende week ga ik 7 dagen werken op een nieuwe shed zonder telefonisch bereik.

I'll keep you posted!

-Anne

Het Australische paasweekend

Zoals ik in mijn vorige blog al aangaf heb ik vanaf woensdag tot en met vandaag een lang paasweekend gehad bij mij baas thuis. In dit paasweekend heb ik genoeg(Australische)dingen ondernomen en meegemaakt.

Donderdag zijn we richting Dubbo gereden om een dagje te shoppen. Inhet stadjewaar mijn baas woont heb je de basis winkels maar wil je echt specifieke dingen kopen moet je richting grotere steden rijden. Dubbo is ongeveer 1,5 uur rijden vanaf Nyngan. Dit is dezelfde afstand als Amsterdam vanaf mijn huis, wat vooronsNederlandersbest ver is.Terwijl het hier normaal is om 3 tot 5 uur in de auto te zitten.

Vrijdag hebben we samen met Dan en zijn 2 dochters yabbies gevangen. Dit is een kreeft die voornamelijk in Australië leeft. Deze hebben we 's avonds opgegeten. Om eerlijk te zijn vond ik ze niet heel erg lekker. Het smaakte een beetje naar het water waarin ik ze had gevangen. Maar dit kan ook komen door het feit dat ik bij het afpellen van de staartde darm eruit moest halen waardoor het een poeperig tafereel werd. Natuurlijk spoelde ik dit eraf maar ik kon het beeld niet echt uit mijn hoofd krijgen.

Zaterdagzijn we om 05:30 richting Bourke vertrokken voor een 3 uur durende rit door de outback om een nieuwe shed te bekijken. Omdat we 's ochtends vroeg zijnvertrokken zie je ontzettend veel kangaroos langs de weg én voor de auto langsschieten. Ook zie jeregelmatigeen wilde geit of emu.Om een fataal ongeluk te vorokomen hebben alleauto's hier speciale Roo/Bullbars voor als je een kangaroo/ wild dier raakt (wat hier vaak gebeurt..).

Nadat we rond de middag weer thuis waren van de ritzijn we om 6 uur richting vertrokken om te gaan jagen samen met Dan, zijn 2 dochters en Jo.Dit mochten we doen op het land van een vriend van mijn baas. Bij aankomst mocht ik meteen kleiduifschieten met de shotgun, zoals jullie op de video hebben gezien.De eerste 3x miste ik maar de laatste was raak.Dit was waarschijnlijk puur geluk. Maardat moet ik er misschien maar niet bij vertellen!
Hierna zijn we met de auto rond gaan rijden op zoek naar Kangaroos, vossen, konijnen en wilde zwijnen. Doordat er erg veel kangaroos zijn. Of beter gezegd te veel kangaroos hadden we die al snel gevonden. Die kangaroo hebben we gebruikt als lokaas voor de vossen. Omdat het al snel donker werd hebben we daarna de spot gebruikt om de wilde dieren te vinden. Ik werd al gauw omgedoopt totde spotter.Maar als ik dierenzag die ze niet mochten afschieten dan moest ik hem verder bewegen. Naast de vele kangaroos hebben we een paar vossen en konijnen gezien, maar dat waren er te weinig om op te kunnen jagen. Wel hebben we een stuk kangaroo vlees meegenomen om binnenkort te proberen. Ik ben erg benieuwd hoe het zal smaken!

Ook heb ik voor het eerst in mijn leven gewed bij een paardenrace. De kansen waren 60 tegen 1. Dus als het paard zou winnen had ik een paar dagen extra salaris. Onder het motto: Wie niet waagt wie niet wint heb ik10 dollar gewed op paard nr. 13. De hele 1500 m race liep hij voorop maar helaas finishte hij als 2e. Desondanks had ik alsnog 42 dollar gewonnen. Niet slecht voor de eerste keer. Toch?

De rest van het weekend heb ik lekker bijgekletst met mijn lieve vriend, familie en vrienden. Kan niet wachten om weer lekker thuis te zijn en mijn leven in Nederland op te pakken. Maar eerst nog lekker genieten van deze hele ervaring!

Aankomende week ga ik weer richting Baledmund. De shed zonder telefonisch bereik. Dus ik ben vanaf het weekend weer bereikbaar!

I'll keep you posted!

-Anne

Mijn afgelopen 3 weken als een Australische shed hand

Wauw wat super tof om al jullie lieve reacties te lezen. Nogmaals bedankt daarvoor, het doet mij onwijs goed om ze allemaal te lezen!

Sinds afgelopen donderdag ben ik alweer één maand in het mooie Australië.Wat gaat de tijd toch onwijs snel! Inmiddels heb ik mijn 3e werkweeker alweer opzitten.

Gelukkig heb ik eindelijk internet én fatsoenlijk telefonisch bereik om contact met mijn lieve vriend, familie en vrienden op te nemen. Daarnaast kan ik meteen een nieuwe blog schrijven over het leven als een Australische shed hand.

Mijn werkzaamheden bestaan voornamelijk uit: het oppakken van de vachten om ze daarna op de sorteertafel te gooien, de resten na het scheren opvegen zodat het niet tussen de nieuwe vacht komten de vachten sorteren waarbij je de slechte delen eraf haalt. Het is fysiek en mentaal behoorlijk zwaar werk. Je gebruikt spieren waarvan je het bestaan niet eens wist, grijpt continue in de scherpe takken/stekels die in de vachten zitten en het is best stressvol door de tijdsdruk. Hierdoor hing ik de eerste paar dagen regelmatig overstuur aan de telefoon met het thuisfront..

Gelukkig heb ik hier inmiddels helemaal mijn draai gevonden en geniet ik elke dag met volle teugen. Ik heb erg veel geluk met mijn baas en kan het gelukkig goed vinden met mijn collega's. Daarnaast begin ik nu al te merken wat voor positiefs deze hele ervaring mij brengt en hoe het mij als persoon sterker maakt.

Nadat ikbegin maart aan ben gekomen op het trein station in Yass junction waar ik op werd gehaald door 2 werknemers van Taylor shearing heb ik 4 dagen gewerkt/training gehadop de shearing shed genaamd Glenlotham. Nadat we alle schapen hadden geschoren op Glenlotham zijn we vertrokken naar Baledmund (waar ik de foto’s heb gemaakt). In deze week had ik geen telefonisch bereik en wc's zonder stromend water, of beter gezegd gewoon een gat in de grond met een wc-pot erboven.Wat elke dag aangenamer werd om naartoe te gaan.Maar gelukkig zie ik de humor er wel van in!Daarna zijn we meteen vertrokken naar een andere shed waar we 3 dagen bezig zijn geweest. Enwoensdag hebben wenog 1 dag gewerkt op een shed dichtbij Nyngan.

Mijn normale dag ziet er als volgt uit:

(We werken hier inruns wat 2 uur duurt)

Verzamelen om 07:00 in de shed waarna we om half 8 beginnen met werken. Het verschilt per keer waar je mee begint. Ik ben de laatste tijd voornamelijk begonnen met vegen en dan wissel je na 30/40 minutenom met het oppakken van de vachten of het sorteren daarvan. Dit herhaalt zich de hele dag.

Om half 10 hebben we Smoko. Dit is een pauze van een halfuur waarin de kok ons tosti’s, fruit en iets zoets brengt. En waarin de scheerders kunnen roken.

Om 12 uur hebben we lunch. Dit duurt een uur. Meestal eten we pasta, vlees en salade. Maar dit varieert per keer.

Om 3 uur hebben we second Smoko. Dit is wederom een pauze van een halfuur waarin de kok ons sandwiches, fruit, iets zoets en wat cordial (ranja) brengt. Daarna werken we door tot half 6.

Om half 8 heb ik T. Dit is het avondeten.

De afgelopen 10 dagen heb ik dus aan een stuk door gewerkt. Het is behoorlijk vermoeiend geweest maar ik kan nu wel genieten van een lekker lang paasweekend bij mijn baas thuis. Waaringenoeg dingen in de planning staan.Maar hierover later meer!

I'll keep you posted!

-Anne

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active